Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Αθλητής που δεν αγωνίζεται είναι σα να μην υπάρχει. Κάπως έτσι ένιωθα κι εγώ τους προηγούμενους μήνες. Δυστυχώς το πρόβλημα που με ταλαιπώρησε το χειμώνα και την Άνοιξη σε κοιλιακούς-προσαγωγούς με ανάγκασε με το Powerman Holland να περιορίσω τις προπονήσεις, να ξεκινήσω φυσικοθεραπείες για την αντιμετώπιση του και βεβαία να απέχω από τους αγώνες. Η αλήθεια είναι πως οι 3 μήνες που μεσολάβησαν από τον τελευταίο μου αγώνα στην Ολλανδία ήταν πάρα πολύ δύσκολοι. Ουσιαστικά έκανα να τρέξω δυο μήνες και συντηρήθηκα μόνο με λίγο ποδηλασία και κολύμπι στη θάλασσα από τον Ιούνιο και μετά.

Μετά από μια σειρά φυσικοθεραπειών και πολύ υπομονή επέστρεψα σιγά-σιγά στο τρέξιμο και ανέβασα ένταση και χιλιόμετρα στο ποδήλατο, Μπορώ να πω πως είμαι πολύ καλύτερα, αν και επιφυλάσσομαι. Μεγάλος στόχος για φέτος παραμένει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου (Μεγάλης Απόστασης) που θα γίνει στις 4 Σεπτεμβρίου στο Zofingen της Ελβετίας και ο καιρός ζυγώνει.

Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας (Ατομική Χρονομέτρηση και Αντοχή) που θα γίνει Παρασκευή 22/7 και Σάββατο 23/7, στα λημέρια μου στη Μαλακάσα, θα είναι ένα καλό τεστ μεσούσης αυτής της Καλοκαιρινής Προετοιμασίας, για να σπάσει λίγο η μονοτονία και να “δροσιστούμε” αγωνιστικά τουλάχιστον από τις ζέστες των ημερών. Στόχος είναι να σταθώ αξιοπρεπώς απέναντι στον δυνατό συναγωνισμό των ποδηλατών (από τα λίγα αθλήματα στην Ελλάδα που το επίπεδο έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια) και από εκει και πέρα ότι καλύτερο έρθει. Επίσης πρέπει να τιμήσω και αγωνιστικά τα δυο μου Ridley, Noah και Dean που ίσως αγωνιούν περισσότερο από μένα να επιστρέψουν στους αγώνες! Έτοιμα: