Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Το τριήμερο που μας πέρασε, 21-23 Ιουνίου, συμμετείχα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου που διεξήχθη στην Καλαμπάκα. Μετά την περσινή μου απουσία από τη διοργάνωση λόγω τραυματισμού επέστρεψα φέτος για να βάλω στην αγωνιστική μου χρονιά άλλο ένα πολύ δυνατό εγχώριο τεστ. Ήταν άλλωστε το 5ο φετινό πανελλήνιο πρωτάθλημα που τρέχω σε τρίτο διαφορετικό άθλημα.

Σε αυτούς τους αγώνες δυστυχώς δεν έχω την πολυτέλεια να συμμετέχω απόλυτα έτοιμος, όμως ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα έχει πάντα πολύ δυνατό συναγωνισμό και δεν υπάρχει περιθώριο να το πάρεις και ιδιαίτερα “ελαφρά τη καρδία”. Μπορεί κατά βάση να κάνω άλλο άθλημα, όμως, όπως έχω ξαναπεί, οι μεγάλοι αγώνες γίνονται για να είμαστε παρόντες και κάθε τέτοια συμμετοχή έχει πολλά να προσφέρει.

Την Παρασκευή διεξήχθη το αγώνισμα της ατομικής χρονομέτρησης, που μου ταιριάζει καλύτερα και θα πήγαινα για ένα καλό πλασάρισμα στην κατάταξη. Με δεδομένο τον πολύ δυνατό συναγωνισμό φέτος και τον αριθμό ρεκόρ συμμετοχών (75 μόνο στους άνδρες!) στόχος μου ήταν η πρώτη 12αδα. Τελικά βρέθηκα στην 15η θέση της τελική κατάταξης καλύπτοντας τα 39,5χλμ της διαδρομής σε 55:03, με μέση ταχύτητα δηλαδή 43χλμ/ω. Θεωρώ πως έκανα καλή προσπάθεια και η απόδοση μου ήταν ότι καλύτερο έχω κάνει προπονητικά σαν τεστ στο αγώνισμα, οπότε είμαι ευχαριστημένος.

Το μόνο μου παράπονο είναι πως με έβαλαν να αγωνιστώ στο πρώτο γκρουπ με τους θεωρητικά πιο αδύναμους αθλητές και μέσα στην πολύ ζέστη. Οι περισσότεροι που με περάσαν στην κατάταξη αγωνίστηκαν τουλάχιστον μια ώρα αργότερα από μένα με ευνοϊκότερες συνθήκες. Η ζέστη ήταν αφόρητη την ωρα που αγωνιζόμουν και η αφυδάτωση προδιαγεγραμμένη. Αυτά παθαίνεις όταν απουσιάζεις την προηγούμενη χρονιά… Ελπίζω του χρόνου να είμαι πιο τυχερός σε αυτό το θέμα.

Την Κυριακή το πρωί διεξήχθη ο μεγάλος αγώνας αντοχής των 150χλμ. Περίπου 160 ποδηλάτες πήραμε εκκίνηση από την Καλαμπάκα για να κάνουμε 5 γύρους των 30χλμ σε μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή έξω πριν τερματίσουμε ξανά εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Για τον συγκεκριμένο αγώνα δεν είχα ιδιαίτερες βλέψεις από την αρχή. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα τα απαραίτητα ποδηλατικά χιλιόμετρα στα πόδια μου, οπότε ήξερα πως δεν μπορούσα να περιμένω πολλά. Μου αρκούσε να μπω μέσα και να κάνω μια δυνατή προπόνηση με όσο το δυνατόν σταθερό ρυθμό για μένα και ίσως να βοηθήσω και κάποιους από τους συναθλητές μου στον Θησέα μέσα στη διαδρομή.

Ο αγώνας τελικά εξελίχθηκε κάπως περίεργα. Από την πρώτη κιόλας στροφή αποσπάστηκε ένα μικρο γκρουπ 15-20 αθλητών και πίσω μείναμε το κυρίως γκρουπ με γύρω στους 50 αθλητές χωρίς ουσιαστικό στόχο και …σκοπό. Ο αγώνες πλέον έδειχνε να μοιάζει με αγγαρεία για τους περισσότερους και δεν υπήρχε καμιά διάθεση να κυνηγήσει κανείς.

Η “λούφα” για τους ποδηλάτες είναι συχνή τακτική και καλά κάνουν από μια άποψη, όταν παίζεται κάτι σημαντικό. Εγώ πάντως δεν είχα μπει σε αυτόν τον αγώνα για να λουφάρω και έπρεπε να βγάλω την προπόνηση μου για να δώσω αξία στη μέρα. Έτσι βρέθηκα για αρκετά χιλιόμετρα στην κορυφή του γκρουπ για να κάνω… αυτό που έπρεπε για μένα.

Κάπου ανεβαίνοντας και την τελευταία ανηφόρα ουσιαστικά ο αγώνας είχε τελειώσει για μένα, αφού μετά θα ακολουθούσε και η ξέφρενη κατηφόρα, όπου δεν είχα καμιά διάθεση να ρισκάρω κυνηγώντας. Άλλωστε μέχρι εκείνο το σημείο είχα ήδη δει αρκετές πτώσεις και τραυματισμούς και δεν είχα καμιά διάθεση να προσθέσω το όνομα μου σε αυτό το δελτίο αναφοράς, καθώς έχεω συνέχεια προπονητικών και αγωνιστικών υποχρεώσεων το επόμενο διάστημα.

Έτσι συνέχισα μαζί με ένα γκρουπάκι σε πιο ήρεμο τέμπο προς τον τερματισμό στην 63η θέση … που δεν μπορώ να πω ότι με τιμάει και ιδιαίτερα αλλά δεδομένων της εξέλιξης του αγώνα, της ζέστης και της γενικότερης κατάστασης μου με αφήνει ικανοποιημένο. Το πιο σημαντικό για μένα είναι πως έκανα τον αγώνα μου όπως έπρεπε και βγήκα ατραυμάτιστος και χωρίς ιδιαίτερη κόπωση.

Από τα συμπεράσματα που προέκυψαν από αυτήν μου την εμπειρία είναι πως πως το επίπεδο της ελληνικής ποδηλασίας έχει ανέβει κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια κι εγώ αν θέλω να είμαι περισσότερο συναγωνίσημος σε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα θα πρέπει να συμμετέχω αρκετά πιο έτοιμος προπονητικά. Ουσιαστικά βρίσκομαι στην αρχή της προετοιμασίας μου για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου και μου έλειπαν σημαντικά στοιχεία ποδηλατικής προπόνησης. Έτσι η συμμετοχή μου περισσότερο με αφήνει ικανοποιημένο για το γεγονός πως ακόμα κι έτσι κατάφερα να σταθώ αξιοπρεπώς στους αγώνες, αν και είδα τις αδυναμίες μου και ξέρω που θα πρέπει να επικεντρωθώ το επόμενο διάστημα.

Κλείνοντας, να προσθέσω στα θετικά του τριημέρου και την καλή παρέα. Πολλοί φίλοι και γνωστοί με τους οποίους είχα την ευκαιρία να βρεθώ και να μιλήσω από κοντά μετά από αρκετό καιρό. Καλή συνέχεια σε όλους και καλή αντάμωση στους επόμενους αγώνες μας.

Αύριο (Παρασκευή) μπαίνω στη μάχη ενός ακόμα πανελληνίου πρωταθλήματος φέτος, Ποδηλασία Δρόμου αυτή τη φορά. Ετσι θα συμπληρώσω και επίσημα φετινή συμμετοχή σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα (κατηγορία Ανδρών) τριών διαφορετικών αθλημάτων/ομοσπονδιών (τριάθλου/στίβου/ποδηλασίας). Οι αγώνες θα γίνουν με επίκεντρο την Καλαμπάκα και διαδρομές εκεί γύρω στην περιοχή.

Την Παρασκευή ξεκινάω με το αγώνισμα το οποίο είναι και το θεωρητικά καλό μου, η Ατομική Χρονομέτρηση. 40χλμ εγώ και το ποδήλατο μου ενάντια στο χρονόμετρο… Στόχος να κάνω ένα δυνατό τεστ με αντιπάλους τους καλύτερους ποδηλάτες της Ελλάδας και ελπίζω να τα καταφέρω αντίστοιχα καλά όπως και κόντρα στους δρομείς με τους οποίους κοντραρίστηκα σε τρία πανελλήνια πρωταθλήματα φέτος (13ος στον Ανώμαλο Δρόμο – 4ος στον Ημιμαραθώνιο – 12ος στα 10.000μ). Επίσης πρέπει να ρεφάρω και για το τοπικό πρωτάθλημα ποδηλασίας που δεν πήγα καθόλου καλά στο χρονόμετρο λόγω διαφόρων προβλημάτων.

Την Κυριακή θα μπούμε με τους συναθλητές μου στον Θησέα στη μεγάλη μάχη του Αγώνα Αντοχής 150χλμ. Ξέρω πως δεν μπορώ να περιμένω κάτι ιδιαίτερο από αυτόν των αγώνα, καθώς είναι ένα αγώνισμα που δεν το έχω δουλέψει προπονητικά, αλλά δεν έχω και την απαραίτητη εμπειρία. Είπαμε όμως πως στους μεγάλους αγώνες πρέπει να είμαστε παρόντες γιατί …έτσι! Ίσως να μπορέσω να βοηθήσω λίγο την ομάδα μου, ίσως να κερδίσω κάτι σε εμπειρία … σίγουρα χαμένο δεν πάει τίποτα και ειδικά ένας αγώνας που γίνεται. Άλλωστε θα είναι και μια πρώτης τάξης ευκαιρία που δεν θα έχουν αλλού για μια μεγάλη και δυνατή προπόνηση ποδηλασίας ενόψει παγκοσμίου πρωταθλήματος διάθλου.

Μεγάλες ποδηλατικές μάχες αναμένονται λοιπόν αύριο και την Κυριακή. Θα έχουμε και τη ζέστη του Θεσσαλικού Κάμπου εναντίον μας, αλλά δεν μασάμε… Πάμε δυνατά…

XTERRA Greece… Από αυτόν τον αγώνα δεν θα μπορούσα να λείψω με τίποτα. Όμως γνωρίζοντας την αδυναμία μου στο κολύμπι και την …ανυπαρξία μου στο ΜΤΒ, δεν θα ήμουν σε θέση να είμαι ανταγωνιστικός με τα μεγάλα ονόματα, όποτε η ατομική συμμετοχή είχε αποκλειστεί σαν ενδεχόμενο. Έτσι κι αλλιώς θα ρίσκαρα πολλά σε μια κρίσιμη καμπή της χρονιάς όποτε θα έπρεπε να μου βρω κάποιον άλλο ρόλο σε αυτόν τον αγώνα.

Η αλήθεια είναι πως μου προτάθηκαν αρκετοί “ρόλοι”, αλλά αυτό που ήθελα εγώ να κάνω από την αρχή ήταν το αυτονόητο για αθλητή… η αγωνιστική συμμετοχή. Μετά από αρκετή σκέψη, ο καλύτερος τρόπος για να πραγματοποιηθεί αυτό ήταν μέσω του αγωνίσματος της σκυταλοδρομίας που θα διεξαγόταν παράλληλα.

Ωραία… εγώ θα έκανα το τρέξιμο λοιπόν, αυτό το είχα σίγουρο… ή για να είμαι ειλικρινής όχι και τόσο σίγουρο, γιατί σε XTERRA τερέν ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος! Τέλος πάντων εγώ ήθελα να πιστεύω πως θα έκανα καλά το τρέξιμο, οπότε έπρεπε να βρω αντίστοιχα δυνατούς συναθλητές σε κολύμβηση και ποδηλασία. Δεν ήταν κάτι εύκολο, όχι μόνο γιατί δεν βρίσκεις εύκολα καλούς αθλητές διατεθειμένους να “θυσιάσουν” την ατομική τους εμφάνιση σε μια ομαδική προσπάθεια, αλλά κυρίως γιατί στην προκειμένη περίπτωση ήθελα οπωσδήποτε να είναι και φίλοι ώστε να περάσουμε καλά οργανώνοντας μια ωραία εκδρομή.

Ποιοι ήταν τελικά οι εκλεκτοί που με εμπιστεύθηκαν για να σχηματίσουμε την ομάδα του www.trinews.gr? (από τον τίτλο της ιστοσελίδας μας που ασχολείται με τα θέματα του τριάθλου).

Κολύμβηση η Ελένη Στασινοπούλου. Το 17χρονο “πουλέν” του ελληνικού τριάθλου που για φέτος το έχει ρίξει πιο πολύ στην κολύμβηση. Πολλοί δεν την ξέραν πριν τον αγώνα και ότι και να τους έλεγα δε με πίστευαν … λάθος τους!

MTB ο Πέτρος Γκαζώνης. Ένας 23χρονος all around ποδηλάτης με πολλές επιτυχίες σε διάφορα αγωνίσματα των πεντάλ. Ερωτευμένος με το ποδήλατο, φοιτητής τεχνολογίας τροφίμων, αρθρογράφος στο περιοδικό cycle ride … το καλύτερο παιδί να μην σας τα πολυλογώ και τον φέρνω κι αυτόν σε δύσκολή θέση. Το ιδιαίτερο με τη συμμετοχή του στην ομάδα μας ήταν ότι δέχθηκε να συμμετάσχει κόντρα στην ομάδα του περιοδικού του!

Έτσι λοιπόν, έδεσε μια φαινομενικά ασύμβατη παρέα με εμένα οδηγό να πηγαίνουμε προς τη Λίμνη Πλαστήρα…

Η αλήθεια είναι πως με τέτοια τριάδα είχαμε ρόλο φαβορί για την επικράτηση στη σκυταλοδρομία αλλά σίγουρα έπρεπε να το αποδείξουμε και στον αγώνα, αποφεύγοντας τα απρόοπτα που σε έναν τετοιο αγώνα θα μπορούσαν να είναι πολλά. Η Ελενίτσα μας εντωμεταξύ μάλλον είχε αγχωθεί αρκετά, φοβούμενη μην μας απογοητεύσει .. κάτι που ήταν το λιγότερο πιθανό να συμβεί. Παρότι στα πρώτα μέτρα θα πάλευε ανάμεσα σε θηρία, της είχα εμπιστοσύνη πως θα ξεγλιστρούσε εύκολα στο νερό και θα παρέδιδε το τσιπάκι και το πλεονέκτημα στον Πέτρο να συνεχίσει στο ΜΤΒ. Από εκεί και πέρα θα άρχιζαν τα πιο επίφοβα με τον Πέτρο και μετά εμένα που θα παλεύαμε στο ορεινό τερέν του αγώνα, σε πέτρες και λάσπες.

Για ότι και να ανησυχούσαμε πριν τον αγώνα πάντως, τα πράγματα εξελίχθηκαν περισσότερο ομαλά απ’οτι περίμενα. Όλα καλά … η Ελένη βγήκε 4η από το νερό συνολικά έχοντας μπροστά της μόνο έναν pro (αυτόν που τελικά κέρδισε κιόλας), ο Πέτρος (9ος καλύτερος χρόνος συνολικά) μεγάλωσε πάρα πολύ τη διαφορά από τη δεύτερη ομάδα σκυταλοδρομίας, ώστε όταν ανέλαβα πλέον εγώ η υπόθεση νίκη στη σκυτάλη να έχει κριθεί και να με νοιάζει μόνο να τεστάρω τις δυνάμεις μου στο “ενδιαφέρον” τερέν του XTERRA κόντρα στους επαγγελματίες του αγωνίσματος.

Μετά από πολλά μικρά ανηφοροκτατηφορακια, στροφιλίκια μέσα στο δάσος, και πατήματα στα χωράφια … έκανα κι εγώ το χρέος μου και τερματίσαμε νικητές στη σκυτάλη με συνολικό χρόνο 2:23:46 που μας έφερε και 6ους στη γενική πίσω από 5 pro του αγωνίσματος. Προσωπικά δεν τα πήγα και άσχημα στο κομμάτι μου σε σχέση με τους pro (συνολικά είχα τον 6ο καλύτερο χρόνο) αν και η εμπειρία μετράει πάρα πολύ σε αυτούς τους αγώνες. Περιττό να πω ότι έχασα τη διαδρομή σε κάποιο σημείο για μερικά μέτρα, ενώ άλλες 2-3 φορές σταμάτησα για να σιγουρευτώ για το δρόμο.

Μας είχαν ενημερώσει πριν τον αγώνα πως ποτέ καμιά ομάδα σκυταλοδρομίας σε αγώνα XTERRA δεν έχει κερδίσει γενική κατάταξη κάτι που δεν έγινε ακόμα κι όταν φτιάχτηκε ομάδα με τρεις αθλητές ολυμπιακού επιπέδου. Οπότε μάλλον τα πήγαμε πάρα πολύ καλά και πρέπει να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την Ελένη και τον Πέτρο για τη συνέπεια και την προσπάθεια που έκαναν, καθαρίζοντας ουσιαστικά τον αγώνα δημιουργώντας διαφορά ασφαλείας, πριν μου παραδώσουν το τσιπάκι για να το “κάνω βόλτα” ως τον τερματισμό.

Αυτά λοιπόν… αλλά όχι μόνο! Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν σημείωνα πόσο καλά περάσαμε, όχι μόνο με την Ελένη και τον Πέτρο αλλά και με όλους τους υπόλοιπους φίλους και γνωστούς με τους οποίους ανταμώσαμε στη Λίμνη Πλαστηρα. Ήταν ένα μεγάλο τριαθλητικο πάρτι στην εξοχη και όλοι όσοι είχαμε την τύχη να το ζήσουμε το ευχαριστηθήκαμε και περιμένουμε με αγωνία το επόμενο.

Ένα γενικό ρεπορτ του αγώνα μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=768

και αρκετές φωτογραφίες εδω: https://www.facebook.com…&l=ccdc1e1069
 

Το Long Tour 2013 συνεχίζεται και σε λίγο φεύγουμε για Λίμνη Πλαστήρα, όπου αύριο (Σάββατο 15/6) συμμετέχουμε στο 1ο XTERRA Greece. Ποιοι συμμετέχουμε? Εγώ ή Ελένη Στασινοπούλου και ο Πέτρος Γκαζώνης, μια κάπως ασύμβατη ομάδα, η οποία όμως έδεσε τελικά και θα είναι εκπροσώπηση του www.trinews.gr στην σκυταλοδρομία της διοργάνωσης. Η Ελένη θα κάνει το κολύμπι, ο Πέτρος το ποδήλατο κι εγώ το τρέξιμο.

Βασικός στόχος αυτής η εξόρμησης είναι η παρουσία στο κορυφαίο φετινό τριαθητικο event της χώρας, μιας μεγάλης διοργάνωσης που έκανε την έκπληξη και ήρθε στην Ελλάδα. Αφού το XTERRA δεν είναι του αγωνιστικού μου στυλ, έπρεπε κάπως να είμαι εκεί και να το ζήσω, οπότε η καλύτερη λύση ήταν να οργανώσω τη δικιά μου ομάδα σκυταλοδρομίας και να το ευχαριστηθούμε έτσι. Άλλωστε θα είναι άλλη μια ωραία εκδρομή φέτος με καλή παρέα και τριαθλητική ατμόσφαιρα.

Άλλη μια φετινή “επικίνδυνη αποστολή” στέφθηκε με επιτυχία. Για να είμαι ειλικρινής αυτή η αποστολή ήταν πραγματικά επικίνδυνη οπότε βασικός στόχος ήταν να βγω αλώβητος κάτι που ευτυχώς έγινε, γιατί το αγωνιστικό πρόγραμμα έχει πολλά ακόμα στη συνεχεία.

Φυσικά αναφέρομαι στην συμμετοχή μου στον ορεινό αγώνα της Ζήρειας “GARMIN Ziria Cross Country Race” όπου βεβαίως συμμετείχαν στον μικρο “αναγνωριστικό” αγώνα Scale των 7χλμ (+450μ υψομετρική). Για κάποιον εντελώς αρχάριο και ανεκπαίδευτο στο αγωνιστικό ορεινό τρέξιμο, αυτή η διαδρομή ήταν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για να πάρω το βάπτισμα της πέτρας και τη σχετική εμπειρία.

Για την απόφαση μου βέβαια να το δοκιμάσω και αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο η συμμετοχή της GARMIN σαν μεγάλου χορηγού, και της Ασημίνας Συλλαίου στη διοργάνωση που φρόντισε τα πάντα για εμένα και τους συναθλητές μου.

Η 3η θέση στον αγώνα πίσω από τους εξαίρετους συναθλητές και φίλους Γιώργο Διαλεκτό και Γιάννη Παπαδόπουλο είναι μάλλον ιδιαίτερα τιμητική, δεδομένου της χαρακτηριστικής ολιγορείας μου στις κατηφόρες και ειδικά στην κατάβαση του μονοπατιού. Αυτό το τεχνικό κομμάτι ήταν η αναμενόμενη δυσκολία του αγώνα. Αυτό που δεν ήταν στα αναμενόμενα ήταν που πιάστηκε η μέση και η πλάτη μου κατά την ανάβαση του αντίστοιχου μονοπατιού. Μη γελάτε εσείς οι βουνίσιοι, τώρα μαθαίνω κι εγώ από αυτά. Απλά περίμενα πως με τόσο σκύψιμο στην ποδηλασία θα είχα συνηθίσει και αυτό το θέμα, αλλά μάλλον χρειάζεται άλλου είδους εκπαίδευση. Πάραυτα στο τέλος πήρα φόρα στην κατηφόρα του ίσιου δρόμου και τουλάχιστον κράτησα την τρίτη θέση. Ευτυχής και πονεμένος!

Κλείνοντας, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ασημίνα για την διοργάνωση της και επίσης πολλά πολλά συγχαρητήρια στους δρομείς που έτρεξαν και ολοκλήρωσαν τη μεγάλη διαδρομή. Ειδικά τους πιο γρήγορους εξ αυτών τους ζήλεψα βλέποντας τους να πετάν πάνω από τις πέτρες στα τελευταία χιλιόμετρα της διαδρομής και μετά από τόσες ώρες αγώνα.

Διαβάστε και ένα γενικό ρεπορτάζ για τον αγώνα εδώ: http://www.runningnews.gr/item.php?id=14609

Για τις φωτογραφίες ευχαριστώ για άλλη μια φορά τον Γιώργο Σπύρο