Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Τελευταίες μέρες του 2011, μέρες γιορτής, μέρες ξεκούρασης, μέρες απολογισμού, συλλογισμού, και ανασύνταξης ενόψει 2012. Τι έκανα και τι δεν έκανα αυτή τη χρονιά και τι μου έμεινε για την επόμενη…

Θα μπορούσα να πω πως το 2011 ήταν μια καλή χρονιά γιατί τουλάχιστον πέτυχα τους δυο βασικούς μου αγωνιστικούς στόχους. Πήρα πίσω τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας στο Δίαθλο και συμμετείχα αξιοπρεπώς στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Διάθλου μεγάλης απόστασης στο Ζόφινγκεν της Ελβετίας. Ενδιάμεσα είχα και την ευχάριστη έκπληξη να πάρω και την 6η θέση στην Ατομική Χρονομέτρη του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ποδηλασίας Δρόμου. Πέρα από αυτά πάντως κινήθηκα στη μετριότητα και αυτό κυρίως γιατί αντιμετώπισα το 2011 εκβιαστικά.

Ουσιαστικά, αυτή θα ήταν η πρώτη μου πλήρης χρονιά προπόνησης μετά από πολλά χρόνια, με συγκεκριμένο αγωνιστικό προγραμματισμό και μεγάλους στόχους. Όμως για να ξεκινήσει μια νέα χρονιά, πρέπει να τελειώσει η προηγούμενη, να ξεκουραστείς και κατόπιν πάλι από την αρχή… Εγώ κάπου πέρσι αυτά τα ‘μπλεξα. Μετά τον αποτυχημένο Μαραθώνιο του 2010, δεν είχα το καθαρό μυαλό να κάτσω να αναρρώσω πλήρως και ξεκίνησα βεβιασμένα τη νέα μου χρονιά. Ήθελα να κάνω πολλά και καλά, όμως κουβαλούσα προβλήματα του 2010 που θα τα έβρισκα μπροστά μου τους πρώτους μήνες του 2011. Έτσι έφτασα στο τραγικό Powerman Holland μετά το οποίο αναγκάστηκα να μείνω εκτός τρεξίματος για περισσότερο από 2 μήνες με φυσικοθεραπείες παράλληλα ώστε να ξεπεράσω το σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών που είχε φτάσει πια στο “δεν πάει άλλο”.

Το καλό της χρονιάς ήταν πως σε αυτούς τους δύσκολους μήνες, πραγματικά μάζεψα όλο το κουράγιο μου και έκανα τα αδύνατα δυνατά, όχι μόνο να αναρρώσω, αλλά και να επανέλθω αγωνιστικά ώστε να καταφέρω να βρεθώ σε καλή κατάσταση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου στην Ελβετία. Το κίνητρο ήταν πολύ μεγάλο και το μικρό θαύμα έγινε. Το μεγαλύτερο κέρδος όμως ήταν πως κατάφερα να ξεπεράσω τον εαυτό μου σε πολλούς τομείς και να αναθεωρήσω τους στόχους μου. Έμαθα να κοιτάω ψηλότερα όχι απλώς επειδή “μπορώ” αλλά κυρίως γιατί “θέλω”.

Τι δεν έκανα φέτος που ήθελα πολύ? Δεν έτρεξα έναν καλό Μαραθώνιο. Μετά το Powerman Zofingen το σώμα μου πραγματικά κατέρρευσε. Η πονεμένη μέση μου με άφησε πάλι 2 ολόκληρους μήνες εκτός τρεξίματος. Δεν πειράζει, ήταν η ξεκούραση που χρειαζόμουν για να ξεκινήσω φρέσκος τη νέα χρονιά και να την βάλω στις σωστές βάσεις. Αυτόν τον καλό Μαραθώνιο που θέλω, θα τον τρέξω κάποια άλλη στιγμή.

Με λίγα λόγια αυτό ήταν το αθλητικό μου 2011. Τα αναλυτικά πεπραγμένα μπορείτε να τα δείτε εδώ http://www.duathlon.gr/?page_id=311 Δεν θα είχε νόημα να πιάσω έναν έναν τους αγώνες που έτρεξα. Σημασία έχει τι γενικότερο μου έμεινε από τη χρονιά που φεύγει…

Τι περιμένω από το 2012? Αυτά θα τα πούμε με τη νέα χρονιά. Προς το παρόν εύχομαι σε όλους Καλή Πρωτοχρονιά και Καλή ξεκούραση τις επόμενες μέρες.