Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Με αυτά και με αυτά έφτασε και η …άβολη στιγμή της σεζόν. Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Τριάθλου την Κυριακή στον Σχινιά. Ο αγώνας που λέω ότι “δε με νοιάζει τόσο”, γνωρίζοντας πως έχω μειονέκτημα, αλλά κατά βάθος με νοιάζει γιατί πάντα σκέφτομαι την πιθανότητα να ανατρέψω τα δεδομένα.

Τα σενάρια πολλά, στο μυαλό μου μόνο ένα … δεν έχω ούτε δευτερόλεπτο για χάσιμο. Ξέρω πως θα βγω απο το νερό “πνιγμένος”, 5-7 λεπτά πίσω από τα υπόλοιπα φαβορί για τα μετάλλια. Μετά κεφάλι κάτω και πίεση σε ποδήλατο και τρέξιμο για 1 ώρα και 35 λεπτά περίπου ακόμα. Αν καταφέρω να φτάσω σε μια θέση βάθρου (κάτι που δεν έχω καταφέρει ποτέ ως τώρα σε πανελλήνιο πρωτάθλημα τριάθλου) θα είμαι πολύ ευχαριστημένος. Αν όχι … πάλι θα είμαι ευχαριστημένος μόνο και μόνο που ήμουν εκεί και το πάλεψα.

Αν είμαι έτοιμος για τον αγώνα? Κανείς δεν ξέρει πραγματικά… Δεν μπορώ να παραβλέπω το γεγονός ότι μόλις 3 εβδομάδες πριν έκανα αγώνα 7 ωρών στο Ζόφινγκεν και επίσης ότι την προηγούμενη εβδομάδα με έπιασε κι ένα κρυώμα που με έριξε μερικές μέρες. Κούραση και ασθένεια … για να θυμάμαι πως δεν είμαι υπεράνθρωπος. Κι έτσι, οφείλω να μπω και σε αυτό το πανελλήνιο πρωτάθλημα. Σαν ένας ανάμεσα στους υπόλοιπους που θα προσπαθήσει για το καλύτερο ενάντια στα ελαττώματα του και εκμεταλλευόμενος τα προτερήματα του.

Ξεκαθαρίζοντας λίγο τα παραπάνω στο μυαλό, ίσως γι’αυτο και να ξύπνησα κάπως ήρεμος σήμερα. Κολύμπησα στη θάλασσα και ετοιμάζομαι για βολτούλα. Χαλαρά πλέον… Τα λέμε την Κυριακή από κοντά… ως τότε καλά να περνάτε και καλή ξεκούραση σε όσους αγωνιστούμε μαζί.

Ένα ποιο γενικό προαγωνιστικό ρεπορτ και χρήσιμες τεχνικές πληροφορίες, διαβάστε εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=861