Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Είναι από αυτές τις μέρες που δεν πάει τίποτα καλά, που το σώμα σου δεν ανταποκρίνεται, που θες να ανοίξει η Γη να σε καταπιεί … αλλά αυτό δεν συμβαίνει … γιατί πρέπει να συνεχίσεις, όπως κι αν είσαι και να φτάσεις στον τερματισμό … όσο δύσκολο κι αν έχει γίνει … όσο κι αν πονάς…

Αυτή τη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου έκανα με διαφορά τη χειρότερη μου εμφάνιση. Μπορεί να τερμάτισα στην 16η θέση της κατάταξης των elite, όπως και πέρσι, αλλά 47 λεπτά μακριά από το ρεκόρ μου, τελευταίος και “καταϊδρωμένος” μετά από 7 ώρες και 36 λεπτά. Πέρσι ήταν μεγάλη επιτυχία. Φέτος ήταν τραγωδία … αλλά όχι μόνο για μένα καθώς πολλά μεγάλα ονοματα έμειναν στις πισω θέσεις ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.

Οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες με ζέστη και υγρασία. Δεν μπορούσα από την αρχή να τρέξω όπως συνήθως. Τα πόδια μου έσφιξαν νωρίς. Στο ποδήλατο δεν το είχα. Άρχισα νωρίς να πονάω. Σκέφτηκα να εγκαταλείψω, αλλά τελικά αποφάσισα πως θα το τερματίσω και φέτος όσο χρόνο κι αν μου πάρει.

Λεπτομέρειες μέσα στην εβδομάδα. Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξη. Σήμερα δεν σας δικαίωσα και είμαι πολύ απογοητευμένος με την εμφάνιση μου. Την επόμενη φορά καλύτερα…

Τα επίσημα αποτελέσματα εδω: http://www.triathlon.org/results/.._world_championships/266057

Φωτογραφίες εχω αρχίσει να ανεβάζω εδω: https://www.facebook..=2cc8631eff (και θα προσθέσω περισσότερες)