Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων… COVID-19 edition

The loneliness of the long distance runner – COVID-19 edition – …so it’s happening…

Συμβαίνει λοιπόν… σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας σε εξέλιξη, ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές παγκοσμίως λόγω του Κοροναϊου COVID-19. Στην Ελλάδα ήδη έχουν τεθεί σε εφαρμογή πολύ αυστηρά μέτρα και οδηγίες επιτήρησης, ενώ στη γειτονική Ιταλία η κατάσταση είναι δραματική κι εμείς ουσιαστικά βλέπουμε εκεί και τα “προσεχώς” που μας έρχονται.

Αθλητικά, ουσιαστικά πλέον έχουν αναβληθεί όλοι οι αγώνες δρόμου στην Ελλάδα για αυτό το μήνα και το ίδιο αναμένεται να συμβεί και για όλους τους αγώνες του Απριλίου, όσο περιμένουμε ότι τα κρούσματα του κοροναϊού θα αυξηθούν. Διεθνώς ήδη έχουν αναβληθεί αντίστοιχα όλοι οι μεγάλοι Μαραθώνιοι.

Ο κόσμος του “running” ήταν από τους πρώτους που χτυπήθηκαν αθλητικά και κοινωνικά από την μάστιγα του κορονοϊου, καθώς “στοχοποιήθηκε” για τις μαζικές διοργανώσεις που δικαίως θεωρήθηκαν πιθανές εστίες έξάπλωσης του ιού. Η ευλογία του δρομικού κινήματος, η μαζικότητα του, έγινε η κατάρα του. Δρομική απομόνωση… Είμαστε σε μια ιδιότυπη καραντίνα.

Και τώρα τι κάνουμε χωρίς αγώνες;

Βασικά, θα πρέπει καταρχάς να θέσουμε το ερώτημα στη σωστή του βάση. Και τώρα τι κάνουμε (γενικώς);
Η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη και θα γίνει δυσκολότερη, όχι μόνο για τον αθλητισμό, αλλά για όλη την κοινωνία μας. Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα τη δίνουν κάθε μέρα οι ειδικοί της πολιτείας και καλό είναι όλοι να ενημερωνόμαστε υπεύθυνα και να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων ώστε να προφυλάξουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας.

Πέρα από αυτά, εγώ δεν θα μπορούσα να προσθέσω κάτι στο γενικό πλαίσιο που αφορά τη δημόσια υγεία, μπορώ όμως να προσθέσω μερικά πράγματα για το τι κάνουμε σαν αθλούμενοι  και ειδικά σαν δρομείς. Η ζωή κάπως πρέπει να συνεχιστεί, κι εμείς που έχουμε συνδέσει τον αθλητισμό και το τρέξιμο με τη ζωή και την υγεία μας, πρέπει να συνεχίσουμε να αθλούμαστε με κάποιο τρόπο. Έστω κι αν τρέχουμε μόνοι μας, σε κάποιο σκοτεινό δρόμο ή σε κάποιο μονοπάτι το βουνό, έστω κι αν παίρνουμε το ποδήλατο και κάνουμε μεγάλες βόλτες στην εξοχή.

Ελπίζω τουλάχιστον να μην φτάσουμε στο σημείο να μας το στερήσουν κι αυτό. Στην Ιταλία που η κατάσταση έχει ξεφύγει, ουσιαστικά έχουν απαγορέψει ακόμα και τις προπονήσεις σε εξωτερικούς χώρους, εφόσον αυτές υπόκεινται στους νόμους περί “άσκοπων μετακινήσεων” που έχουν επιβληθεί. Προς το παρόν στην Ελλάδα, η σχετική οδηγία κάνει λόγο για συναθροίσεις μικρότερες των 60 ατόμων σε αθλητικές εκδηλώσεις και αγωνιστικούς χώρους. Πρακτικά βέβαια, τα περισσότερα στάδια και άλλοι αθλητικοί χώροι κλείνουν προληπτικά.

Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων

Κάποτε τρέχαμε λίγοι και μόνοι, μετά είδαμε την έκρηξη του δρομικού κινήματος. Δημιουργήθηκαν παρέες, γιγαντώθηκαν μαζικοί αγώνες και είναι τέτοια η δυναμική του αθλήματος που μπορούμε να οργανώνουμε και συστηματικά μαζικές προπονήσεις με εκατοντάδες αθλούμενους όλων των ηλικιών.

Πλέον όμως αυτά θα πρέπει να τα ξεχάσουμε, τουλάχιστον προσωρινά και να θυμηθούμε πως είναι η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων, πως είναι να τρέχεις εσύ και οι σκέψεις σου, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο, χωρίς συγκεκριμένο αγώνα στόχο, με αντίπαλο μόνο τον εαυτό σου και το κυριότερο… να μην σε καταλαβαίνει κανείς, γιατί εξακολουθείς να θες να το κάνεις τόσο απεγνωσμένα.

Αυτή ήταν ανέκαθεν και η πραγματική μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων, η αδυναμία από τον περίγυρο, να αντιληφθεί τους λόγους που τρέχουμε. Μετά βρήκαμε και άλλους που ένιωθαν την ίδια μοναξιά, γίναμε πολλοί και πλέον δεν χρειάζονταν να δώσουμε εξηγήσεις σε κανέναν, γιατί πολύ απλά υπήρχε μια αλληλοκατανόηση μεταξύ δρομέων και μια κοινωνική σιωπηλή κατανόηση εξαιτίας του μαζικού φαινομένου.

Τώρα οι συνθήκες μας φέρνουν σε μια κρίσιμη καμπή του δρομικού κινήματος που πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με την υπόλοιπη κοινωνία και κυρίως με τους εαυτούς μας. Λες και πρέπει να κάνουμε μια επανεκκίνηση και σε αυτή τη διαδικασία οι περισσότεροι πιθανόν να αισθανθούν πάλι αυτή τη μοναξιά, αφού μοιραία επαναπροσδιορίζουμε όλοι τις προτεραιότητες αυτής της ζωής και το τρέξιμο πιθανόν να έχει πέσει πολλές θέσεις στη σχετική λίστα. Πόσο μάλλον σε έναν κοινωνικό περίγυρο που μάλλον δεν υπάρχει καν αυτή η έννοια πλέον.

Γι΄ αυτό το λόγο, το κυριότερο είναι να μην χάσουμε την απαιτούμενη κινητήρια δύναμη που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε μετά την επανεκκίνηση. Ίσως μόνοι, ίσως από την αρχή ξανά, σίγουρα όμως πιο δυνατοί από την πρώτη φορά.

Το αίσθημα της αυτοβελτίωσης για τον άνθρωπο που έχει ήδη κυριεύσει τους φόβους και τις αμφιβολίες του και έχει αφήσει τον καναπέ και τη νοοτροπία του ωχαδερφισμού, είναι πολύ πιο ισχυρό από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης έναντι μιας πιθανής απειλής. Βασικά, αυτό είναι το “φάρμακο” που σε θωρακίζει ψυχολογικά και σε τονώνει με ελπίδα ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, ακριβώς γιατί έχεις βιώσει πως πάντα μετά το τρέξιμο αισθανόσουν πολύ καλύτερα απ’ ότι πριν το τρέξιμο. Αυτό είναι που κερδίζεις από τη μοναξιά στην κόντρα με τον εαυτό σου και αυτό είναι εν τέλη που μας έφερε όλους μαζί και θα μας ξαναφέρει στο μέλλον να τρέχουμε προς την ίδια κατεύθυνση

Αισιοδοξία

Πιθανότατα, δεν θα είναι αυτό το τέλος της αγωνιστικής σεζόν, αλλά σίγουρα θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τους στόχους μας. Το αισιόδοξο σενάριο λέει πως ουσιαστικά η εαρινή σεζόν των δρομικών διοργανώσεων θα μετατοπισθεί  περίπου 2 μήνες, ξεκινώντας ξανά από τον Μάιο, οπότε αναμένουμε ότι λόγω ζέστης θα περιοριστεί και η εξάπλωση του ιού και θα διοργανωθούν οι περισσότεροι από τους σημαντικός αγώνες εντός Ελλάδος που αναβλήθηκαν.

Ως τότε όμως για να μπορέσουμε να κάνουμε τη νέα αρχή, θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε με την ενδεδειγμένη σύνεση και σοβαρότητα που αρμόζει. Καταλαβαίνω την αγωνία των περισσότερων συναθλητών, που βλέπουν πως η προετοιμασία τους για τους αγώνες της σεζόν, να πηγαίνει στράφι, αλλά υπό της παρούσες συνθήκες, θα πρέπει όλοι να κάνουμε υπομονή και να σκεφτούμε την υγεία τη δική μας και του γενικότερου κοινωνικού συνόλου.  Ειδικά οι νεότεροι, θα έχουν πολλές χρονιές και πολλούς αγώνες μπροστά να αποδείξουν την αξία τους.

Προς το παρόν, θα πρέπει να αφήσουμε πίσω την πρόσκαιρη απογοήτευση μας και να δείξουμε όλοι χαρακτήρα. Συνεχίσουμε τις προπονήσεις μας, συνεχίζουμε να προσπαθούμε για την βελτίωση μας. Άλλωστε πάνω απ’ όλα τρέχουμε για τον εαυτό μας και για την ψυχούλα μας. Οι στόχοι και τα όνειρα μας δεν μπορούν και δεν πρέπει να τελειώνουν έτσι άδοξα.

Προφυλαχθείτε εσείς και προφυλάξτε τους γύρω σας, προπονηθείτε συντηρητικά σε εξωτερικό χώρο χωρίς πολλές επαφές με άλλους, μείνετε υγιείς και …έσω έτοιμοι για τον επόμενο αγώνα …όποτε κι αν γίνει. Και να ξέρετε … δεν είμαστε ποτέ πια μόνοι…

ΥΓ: Κοιτώντας πέρα από τον αθλητικό μας μικρόκοσμο, το μυαλό μας τις επόμενες μέρες θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης, στα νοσοκομεία όπου γιατρού και νοσηλευτές θα δώσουν τη μάχη για να περιορίσουν τη νόσο και να σώσουν όσους περισσότερους συμπολίτες μας μπορούν. Καλή δύναμη σε όλους μας.

Γρηγόρης Σκουλαρίκης

Ακολουθείστε με
web: www.duathlon.gr
facebook: grigoris.skoularikis
twitter: SpeedyPowerman
Instagram: speedypowerman

⚡️Faster than Athens (Global photoshooting in Athens for adidas)

😎Στην Αθήνα τρέχουμε (σχεδόν) κάθε μέρα, αλλά φέτος η adidas μας έδωσε την ευκαιρία να μοιραστούμε εικόνες της Αθήνας με όλο τον κόσμο, αφού η φωτογράφιση για την παγκόσμια καμπάνια του “Faster than” έγινε στην πόλη μας (και στην Σαγκάη).

🙏Νιώθω πολύ τυχερός που ήμουν κι εγώ ανάμεσα στους επίλεκτους adidas Runners από όλο τον Κόσμο που κάναμε για 2 μέρες τα “μοντέλα”, εκπροσωπώντας ο καθένας κάτι εντελώς διαφορετικό, ώστε να προκύψει ένα συνολικό αποτέλεσμα που θα έδινε την αφορμή για να εμπνεύσουμε με τις φωτογραφίες μας όλο τον κόσμο. Όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε, το τρέξιμο μας ενώνει γιατί είναι η αφορμή και η αιτία για να γινόμαστε καλύτεροι κάθε μέρα, ειδικά σε μια πολύ δύσκολη περίοδο που όλα δείχνουν τόσο ευάλωτα και έτοιμα να καταρρεύσουν….

Εμείς παραμένουμε αισιόδοξοι…
🏃🏼🏃🏃🏻🏃🏾

• 

• 

• 

• 

• 

Faster than Finish … it’s just a new start!

Σκούρα τα πράγματα … Όπως έγραφα και πριν λίγες μέρες, ο Μάρτιος θα είναι πολύ δύσκολος μήνας. Ουσιαστικά πλέον έχουν αναβληθεί όλοι οι μεγάλοι αγώνες δρόμου για αυτό το μήνα και το ίδιο αναμένεται να συμβεί και για τους αγώνες του Απριλίου, όσο περιμένουμε ότι τα κρούσματα του κοροναϊού θα αυξηθούν.

Όμως αυτό δεν θα είναι το τέλος της σεζόν, δεν φτάσαμε ακόμα στον τερματισμό. Αυτή θα είναι ουσιαστικά η έναρξη της εαρινής σεζόν που αναμένεται να “μετατοπισθεί” λίγο…δλδ περίπου 2 μήνες! Με το καλό θα ξεκινήσουμε να τρέχουμε αγώνες πάλι από τον Μάιο οπότε αναμένουμε ότι λόγω ζέστης θα περιοριστεί και η εξάπλωση του ιού.

Ως τότε όμως για να μπορέσουμε να κάνουμε τη νέα αρχή, θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε με την ενδεδειγμένη σύνεση και σοβαρότητα που αρμόζει. Τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων ώστε να προφυλάξουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας.
Καταλαβαίνω την αγωνία των περισσότερων συναθλητών, που βλέπουν πως η προετοιμασία τους για τους αγώνες της σεζόν, να πηγαίνει στράφι, αλλά υπό της παρούσες συνθήκες, θα πρέπει όλοι να κάνουμε υπομονή και να σκεφτούμε την υγεία τη δική μας και του γενικότερου κοινωνικού συνόλου. Ειδικά οι νεότεροι, θα έχουν πολλές χρονιές και πολλούς αγώνες μπροστά να αποδείξουν την αξία τους. Προς το παρόν, θα πρέπει να αφήσουμε πίσω την πρόσκαιρη απογοήτευση μας και να δείξουμε όλοι χαρακτήρα. Συνεχίσουμε τις προπονήσεις μας, συνεχίζουμε να προσπαθούμε για την βελτίωση μας. Άλλωστε πάνω απ’ όλα τρέχουμε για τον εαυτό μας και για την ψυχούλα μας.

Και τα λέω αυτό εγώ, που στα 39 μου είχα φέτος προσπαθήσει αρκετά για κάτι καλύτερο, προετοιμαζόμουν εντατικά για δυο μεγάλους διεθνείς αγώνες μέσα στον Απρίλη. Το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου μέσης απόστασης στη Γερμανία (19/4) και τον Μαραθώνιο της Ζυρίχης (26/4) όπου στόχευα σε έναν νέο ατομικό ρεκόρ. Πλέον ξέρω πολύ καλά πως πιθανόν να μη γίνουν καν, όπως επίσης δεν ξέρω πραγματικά αν θα έχω την ίδια δυνατότητα να προπονηθώ τα επόμενα χρόνια και να βρεθώ στην ίδια κατάσταση που είμαι φέτος.

Σε κάθε περίπτωση … έσω έτοιμοι για τον επόμενο αγώνα που θα γίνει. Οι στόχοι και τα όνειρα μας δεν μπορούν και δεν πρέπει να τελειώνουν έτσι άδοξα. Καλή αντάμωση λοιπόν σε κάποιον αγώνα, αργά ή γρήγορα.

FASTER THAN CORONAVIRUS
⚡️⚡️⚡️⚡️

💪Στο κλίμα των ημερών και της επικαιρότητας, εγώ επιμένω στο FASTER THAN CORONAVIRUS όχι γιατί νιώθω άτρωτος από τον κοροναϊό, αλλά το αντίθετο! Θεωρώ πως υπάρχει μια επίφοβη κατάσταση και όλοι πρέπει να δείξουμε χαρακτήρα για να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους υπόλοιπους. Οι δρομείς είμαστε μια κοινότητα με τις δικές μας ευαισθησίες και ιδιαιτερότητες, αλλά παραμένουμε πάντα μέρος της ελληνικής κοινωνίας και της παγκόσμιας κοινότητας και όχι ξεκομμένη από αυτήν, ούτε βεβαίως ζούμε σε κάποιο αποστειρωμένο περιβάλλον. Γι’ αυτό, προσέχουμε για να έχουμε, τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και να συνεχίζουμε να τρέχουμε κανονικά, χωρίς πανικό, αλλά και χωρίς απερισκεψίες.

👉Τις επόμενες μέρες θα κριθούμε σαν άνθρωποι και ειδικά σαν δρομείς με τις συνεχείς αναβολές και ματαιώσεις αγώνων που μας αναστατώνουν το πρόγραμμα. Αν και πρώτιστο μέλημα είναι η Υγεία και όλοι θα πρέπει να δείχνουμε κατανόηση στα προληπτικά μέτρα που αφορούν και τις δικές αγωνιστικές εκδηλώσεις, μην ξεχνάτε ποτέ ότι πάνω απ’ όλα τρέχουμε για το κέφι μας και την προσωπική μας αυτοβελτίωση. Ας είναι και αυτή η περιπέτεια μια αφορμή να μας μείνει κάτι θετικό, να γίνουμε ακόμα καλύτεροι, να προσέχουμε περισσότερο την ατομική και συλλογική υγιεινή και να δείξουμε χαρακτήρα, ψυχραιμία, υπομονή και επιμονή στην συστηματική προπόνηση έστω κι αν υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τη διεξαγωγή των αγώνων που θέλουμε να τρέξουμε. Σαν κοινωνία και σαν ανθρωπότητα είναι σίγουρο θα ξεπεράσουμε και αυτό τον σκόπελο και σαν δρομείς θα έχουμε πολλούς αγώνες στο μέλλον να δείξουμε πόσο πιο γρήγοροι έχουμε γίνει.
🏃🏻🏃🏾🏃🏼🏃

🙏Στο μεταξύ, όλοι μας οφείλουμε να ακολουθούμε κάποιους βασικούς κανόνες υγιεινής που μας υπενθύμισε η η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Δεν χρειάζεται πανικός, αυτές οι οδηγίες είναι πράγματα που θα έπρεπε να προσέχουμε έτσι κι αλλιώς:
1. Πλένουμε συχνά και σχολαστικά τα χέρια μας με σαπούνι και νερό ή αλκοολούχο διάλυμα. Γενικά αποφεύγουμε να αγγίζουμε με τα χέρια μας, τη μύτη, το στόμα και τα μάτια μας.
2. Όταν βήχουμε ή φταρνιζόμαστε, καλύπτουμε το στόμα και τη μύτη μας με τον αγκώνα ή ένα χαρτομάντιλο και πλένουμε αμέσως μετά τα χέρια μας.
3. Απορρίπτουμε το χαρτομάντιλο, αμέσως μετά τη χρήση, σε κλειστό κάδο.
4. Αποφεύγουμε τις κοντινές επαφές όταν παρουσιάζουμε συμπτώματα κρυολογήματος (όπως βήχα, πυρετό, καταρροή, πονόλαιμο) ή με άτομα που παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα και ιδιαίτερα με ηλικιωμένους ή άτομα με χρόνια νόσο.
5. Αν παρουσιάζουμε συμπτώματα πυρετού, βήχα ή δυσκολίας στην αναπνοή και έχουμε ταξιδιωτικό ιστορικό σε πληττόμενη περιοχή, επικοινωνούμε με το γιατρό μας ή με τον ΕΟΔΥ (τηλ. 2105212054) και παραμένουμε σπίτι μας.
6. Αν παρουσιάζουμε συμπτώματα κατά τη διάρκεια ταξιδιού, ενημερώνουμε αμέσως το πλήρωμα και αναζητούμε ιατρική βοήθεια.
7. Πλένουμε τα χέρια μας: όταν μαγειρεύουμε, όταν φροντίζουμε ασθενείς, όταν ερχόμαστε σε επαφή με ζώα.
8. Εμπιστευόμαστε τους ειδικούς και τους επιστήμονες για την πληροφόρησή μας.

Η adidas λανσάρει το νέο πανάλαφρο παπούτσι για τρέξιμο adidas SL20 καινοτομώντας για άλλη μια φορά, όχι μόνο με τα υλικά του παπουτσιού, αλλά και με το τρόπο που αυτό θέλει να εμπνεύσει μέσα από την καμπάνια FASTER THAN.

Φαινομενικά το adidas SL20 είναι ένα ελαφρύ αγωνιστικό running παπούτσι. Για αυτούς όμως που το τρέξιμο δεν είναι απλά ένα κυνήγι επιδόσεων, αλλά μια αφορμή για αυτοβελτίωση σε όλους τους τομείς, το SL20 φιλοδοξεί να γίνει το σύμβολο της έμπνευσης για να γίνουμε καλύτεροι, να γίνουμε η πιο γρήγορη εκδοχή του αυτού μας. Να γίνουμε πιο γρήγοροι από αυτά που μας κρατούν πίσω!

Το SL20 ουσιαστικά λανσάρει την τεχνολογία “LIGTHSTRIKE” στη σόλα, αφήνοντας εκτός προς το παρόν το καθιερωμένο “BOOST” των τελευταίων ετών. Η σόλα “LIGTHSTRIKE” προσφέρει την ίδια άνεση με το boost και είναι πολύ πιο ελαφριά, αν και πιο φαρδιά. Το “LIGTHSTRIKE” προφανώς είναι το επόμενο “big thing” της adidas και αναμένουμε να δοκιμάσουμε και τον συνδυασμό του με την τεχνολογίας BOOST στα μοντέλα της χρονιάς.

Το βάρος του παπουτσιού βγαίνει στα 220γρ περίπου (για νο 42 2/3), κάνοντας το ιδιαίτερα ανταγωνιστικό στα ήδη καθιερωμένα παπούτσια της adidas στην ίδια κατηγορία, όπως τα “ADIOS” και “BOSTON”.

Το δοκιμάσαμε σε διαφόρων ειδών προπονήσεις: απλό αερόβιο συνεχόμενο, γρήγορα μικρά κομμάτια 200-400μ , αλλά και σε μεγαλύτερη προπόνηση με αρκετά χιλιόμετρα τέμπο. Σε κάθε περίπτωση, η ανταπόκριση του παπουτσιού ήταν ιδιαίτερα καλή και μας ικανοποίησε παρότι είχαμε καλομάθει στο BOOST.

Είναι ιδανικό για τρέξιμο στην άσφαλτο και εξίσου καλό για προπονήσεις στο ταρτάν για όσους συνηθίζουν να κάνουν και γρήγορα κομμάτια μέσα στον στίβο.

Έτσι, το παπούτσι μπορούμε να πούμε ότι απευθύνεται σε όλους, από τον πιο αρχάριο που θέλει να ξεκινήσει με ένα ελαφρύ και άνετο παπούτσι μέχρι τον ανταγωνιστικό δρομέα που χρειάζεται ένα γρήγορο παπούτσι για απαιτητικές προπονήσεις και αγώνες. Είναι για όλους εμάς που κάνουμε καθημερινή προπόνηση, που προσπαθούμε κάθε μέρα για το καλύτερο και θέλουμε για τα πόδια μας κάτι άνετο με αρκετή υποστήριξη.

Το καλύτερο όμως που είναι και η τιμή του, το αφήσαμε για το τέλος. Το SL20 βγαίνει σε ιδιαίτερα προσιτή (προτεινόμενη) λιανική τιμή, 120 ευρώ! Μάλιστα στα πλαίσια της καμπάνιας FASTER THAN ήδη γίνονται και διάφορες προσφορές που μπορείτε να εκμεταλλευτείτε και να το προμηθευτείτε με επιπλέον κέρδος.

** photo credits: Γιώργος Σπύρος